Zer
dauka Philip Roth-ek bestek ez dutenik?
Esperantza
arrastorik gabe, bizitza den bezala, bere pertsonaien barne-amildegia
deskribatzen maisu delako gustatzen zait hainbeste? Puskatutako ametsak,
denbora luzez sinistu genituen gezur horiek, irakurlearen aurrean gordin
agertzen dituelako, agian? Pasioaren, sufrimenduaren eta gure erabakiak
gidatzen dituzten barne-mekanismo horien muinera, azkeneraino, eramaten
gaituelako bere idazkerak?
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire