“Creo
que tener dieciséis años, llamarse Martina y no haber tenido música es un
asqueroso desastre. Porque si la hubiera tenido sentiría que pertenezco a algún
sitio, supongo”.
Musikak identitatearen
zati handi bat osatzen digu batzuoi, eta Martina geureetakoa da. Eraikuntza
horretako adreiluak, banan bana jarriak, izan daitezke Beethoven eta Schubert,
Hertzainak eta RIP, The Clash eta Madness, Toots and the Maytals eta Tiken Yah
Fakoly, David Bisbal eta Rihanna… Nik zer dakit! Horretan dabil behintzat Martina,
bere gaztetasunaren -mila zatitan hautsitako edalontzi hori- zati bana hartu
eta kantuz kantu itsasten.
Aurrez
hemen aipatutako Rompepistas-en talde berekoa da, dudarik gabe, Deseo de ser
punk. Adoleszentea, gogorra, soinu banda propioa duena, eta oroitzen dudanaren
arabera aurrekoa baina ilunxeagoa agian.
“Interrumpo la emisión para subir el volumen de vuestros
receptores y que nuestra angustia os entre por las orejas”
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire